dzwonić na trwogę (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈʣ̑vɔ̃ɲiʨ̑ na‿ˈtr̥fɔɡɛ], AS: [ʒvõńić na‿tr̦foge], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• denazal.• zestr. akc.• wym. warsz.

​

znaczenia:

fraza czasownikowa niedokonana

(1.1) ostrzegać przed niebezpieczeństwem, uprzedzać o groźnej sytuacji wymagającej działania, wzywać do czujności^[1]

odmiana:

(1.1) zob. dzwonić, „na trwogę” nieodm.

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bić na alarm, bić w dzwony na trwogę, strzelać na trwogę, uderzać na trwogę

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks: Polski - Związki frazeologiczne

tłumaczenia:

• hiszpański: (1.1) tocar a rebato
• nowogrecki: (1.1) σημαίνει ο συναγερμός, χτυπά ο συναγερμός
• rosyjski: (1.1) бить тревогу
• ukraiński: (1.1) бити тривогу, бити на сполох, бити на ґвалт
• wilamowski: (1.1) śtiyna

źródła: