bić w dzwony na trwogę (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈbʲiʥ̑ ˈv‿ʣ̑vɔ̃nɨ na‿ˈtr̥fɔɡɛ], AS: [bʹiʒ́ v‿ʒvõny na‿tr̦foge], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• denazal.• udźw. międzywyr.• przyim. nie tw. syl.• zestr. akc.
-
- znaczenia:
fraza czasownikowa
- (1.1) ostrzegać przed niebezpieczeństwem, uprzedzać o groźnej sytuacji wymagającej działania, wzywać do czujności[1]
- odmiana:
- (1.1) zob. bić, „w dzwony na trwogę” nieodm.
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) bić na alarm, dzwonić na trwogę, uderzać na trwogę, strzelać na trwogę
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: Indeks: Polski - Związki frazeologiczne
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) біць трывогу
- rosyjski: (1.1) бить тревогу
- ukraiński: (1.1) бити тривогу, бити на сполох, бити на ґвалт
- źródła:
- ↑ Słownik frazeologiczny PWN, red. Anna Kłosińska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, ISBN 978-83-01-14481-4, s. 493
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.