uprzedzać (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. uprzedzić)

(1.1) robić wcześniej

(1.2) zawiadamiać zawczasu

(1.3) powiadamiać o niebezpieczeństwie

(1.4) powodować nieprzychylność

czasownik zwrotny niedokonany uprzedzać się (dk. uprzedzić się)

(2.1) stawać się niechętnym, źle nastawionym

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wyprzedzać

(1.2) informować

(1.3) ostrzegać

(1.4) zniechęcać, zrażać

(2.1) zniechęcać się, zrażać się

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. przodek mos/mrz, uprzedzenie n, uprzedzanie

czas. uprzedzić dk.

przym. uprzedni, uprzedzający, przedni

przysł. uprzednio, uprzedzająco

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) anticipate; (1.2) inform; (1.3) warn; (2.1) become prejudiced
• francuski: (1.1) précéder, prévenir, devancer; (1.2) avertir, prévenir; (1.3) avertir; (2.1) être prévenu
• hiszpański: (1.1) adelantar, anticipar; (1.2) avisar; (1.3) advertir; (2.1) predisponerse
• kaszubski: (1.1) urëchlëwac; (1.2) dac znac; (1.3) ostrzéc; (2.1) nie dowiérzac
• niemiecki: (1.1) zuvorkommen; (1.2) ankündigen, voraussagen; (1.3) warnen
• włoski: (1.1) avvertire, prevenire; (2.1) essere prevenuto

źródła: