obronny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ɔbˈrɔ̃nːɨ], AS: [obrõ•ny], zjawiska fonetyczne: nazal.• gemin.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) taki, który stanowi obronę przed atakiem; taki, który służy do obrony
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik obronny obronna obronne obronni obronne dopełniacz obronnego obronnej obronnego obronnych celownik obronnemu obronnej obronnemu obronnym biernik obronnego obronny obronną obronne obronnych obronne narzędnik obronnym obronną obronnym obronnymi miejscownik obronnym obronnej obronnym obronnych wołacz obronny obronna obronne obronni obronne - przykłady:
- (1.1) W celach obronnych osadnicy wybrali tereny wysoko położone.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) sojusz obronny • mechanizm obronny • mur obronny • architektura obronna • przysposobienie obronne
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) ofensywny, zaczepny
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. obrona ż, obronność ż, obrońca m, obrończyni ż
- czas. bronić ndk., obronić dk.
- przym. obrończy
- przysł. obronnie
- związki frazeologiczne:
- wyjść obronną ręką
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) defensive, warowny: fortified
- arabski: (1.1) دفاعي
- białoruski: (1.1) абаронны
- esperanto: (1.1) defenda
- hiszpański: (1.1) defensivo
- kataloński: (1.1) defensiu
- nowogrecki: (1.1) αμυντικός
- rosyjski: (1.1) оборонный, оборонительный, защитный
- włoski: (1.1) difensore, difensivo
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.