bronić (język polski)

bramkarz broni (1.1) bramki

wymowa:

IPA: [ˈbrɔ̃ɲiʨ̑], AS: [brõńić], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) odpierać atak

(1.2) stawać w obronie kogoś lub czegoś; wstawiać się za kimś; czymś, być czyimś obrońcą

czasownik zwrotny niedokonany bronić się

(2.1) chronić siebie przed atakiem, odpierać atak na siebie

odmiana:

koniugacja VIa

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		bronić
czas teraźniejszy		bronię	bronisz	broni	bronimy	bronicie	bronią
czas przeszły	m	broniłem	broniłeś	bronił	broniliśmy	broniliście	bronili
	ż	broniłam	broniłaś	broniła	broniłyśmy	broniłyście	broniły
	n	broniłom	broniłoś	broniło
tryb rozkazujący		niech bronię	broń	niech broni	brońmy	brońcie	niech bronią
pozostałe formy czas przyszły m będę bronił, będę bronić będziesz bronił, będziesz bronić będzie bronił, będzie bronić będziemy bronili, będziemy bronić będziecie bronili, będziecie bronić będą bronili, będą bronić ż będę broniła, będę bronić będziesz broniła, będziesz bronić będzie broniła, będzie bronić będziemy broniły, będziemy bronić będziecie broniły, będziecie bronić będą broniły, będą bronić n będę broniło, będę bronić będziesz broniło, będziesz bronić będzie broniło, będzie bronić czas zaprzeszły m broniłem był broniłeś był bronił był broniliśmy byli broniliście byli bronili byli ż broniłam była broniłaś była broniła była broniłyśmy były broniłyście były broniły były n broniłom było broniłoś było broniło było forma bezosobowa czasu przeszłego broniono tryb przypuszczający m broniłbym, byłbym bronił broniłbyś, byłbyś bronił broniłby, byłby bronił bronilibyśmy, bylibyśmy bronili bronilibyście, bylibyście bronili broniliby, byliby bronili ż broniłabym, byłabym broniła broniłabyś, byłabyś broniła broniłaby, byłaby broniła broniłybyśmy, byłybyśmy broniły broniłybyście, byłybyście broniły broniłyby, byłyby broniły n broniłobym, byłobym broniło broniłobyś, byłobyś broniło broniłoby, byłoby broniło imiesłów przymiotnikowy czynny m broniący, niebroniący ż broniąca, niebroniąca broniące, niebroniące n broniące, niebroniące imiesłów przymiotnikowy bierny m broniony, niebroniony bronieni, niebronieni ż broniona, niebroniona bronione, niebronione n bronione, niebronione imiesłów przysłówkowy współczesny broniąc, nie broniąc rzeczownik odczasownikowy bronienie, niebronienie

przykłady:

(1.1) Zginął jak przystało na żołnierza, broniąc z orężem w dłoni stolicy Niemiec – Berlina^[1].

(1.2) Górski replikował, bronił swej słuszności sprawnie i mądrze, ale zarazem atakował, obrażał i poniżał osobę przeciwnika^[2].

składnia:

kolokacje:

(1.1) bronić kraju

(1.2) bronić racji • bronić interesów

synonimy:

antonimy:

(1.2) atakować

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. obrona ż, obrońca m, obrończyni ż, bronienie n

przym. obronny, obrończy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) mbroj; (2.1) mbrohem
• angielski: (1.1) defend
• arabski: (1.1) ناصر, دافع
• białoruski: (1.1) абараняць; (1.2) абараняць; (2.1) абараняцца
• chorwacki: (1.1) braniti; (1.2) braniti; (2.1) braniti (se)
• duński: (1.1) forsvare; (1.2) forsvare; (2.1) forsvare sig
• esperanto: (1.1) defendi
• fiński: (1.1) puolustaa; (1.2) puolustaa
• francuski: (1.2) défendre, protéger
• hiszpański: (1.1) defender; (1.2) defender, proteger
• jidysz: (1.2) פֿאַרהיטן (farhitn); (2.1) ווערן זיך (wern zich)
• kazachski: (1.1) қорғау; (1.2) қорғау
• niemiecki: (1.1) verteidigen; (1.2) beschützen
• norweski (bokmål): (1.1) forsvare
• norweski (nynorsk): (1.1) forsvare, forsvara
• ormiański: (1.1) պաշտպանել
• połabski: (1.1) broń ai̯băroi̯
• rosyjski: (1.1) защищать; (1.2) защищать; (2.1) защищаться
• suahili: (1.1) kinga
• szwedzki: (1.1) försvara, värja; (1.2) försvara, värna; (2.1) försvara sig, värja sig
• walijski: diogelu, amddiffyn
• wilamowski: wieta
• włoski: (1.1) difendere; (1.2) proteggere; (2.1) difendersi

źródła: