stolica (język polski)
- wymowa:
- IPA: [stɔˈlʲiʦ̑a], AS: [stolʹica], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) adm. geogr. polit. główne miasto jakiegoś państwa; zob. też stolica w Wikipedii
- (1.2) adm. geogr. główne miasto jakiegoś rejonu, województwa, powiatu itp.
- (1.3) st.pol. tron[1]
- (1.4) gw. (Śląsk Cieszyński) długa ława[2]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik stolica stolice dopełniacz stolicy stolic celownik stolicy stolicom biernik stolicę stolice narzędnik stolicą stolicami miejscownik stolicy stolicach wołacz stolico stolice - przykłady:
- (1.1) Pierwszą stolicą Polski nie było Gniezno – jak sądzono dotychczas, lecz Giecz.
- składnia:
- (1.1) stolica + D.
- kolokacje:
- (1.1) stolica Polski / Niemiec / Francji / … • Stolica Apostolska • stolica Piotrowa
- synonimy:
- (1.3) stolec[1]
- antonimy:
- (1.1) prowincja
- hiperonimy:
- (1.1) miasto
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. stołeczność ż, stół mrz
- przym. stołeczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) st.pol. stolec → tron, krzesło monarchy, biskupa
- uwagi:
- tłumaczenia:
- afrykanerski: (1.1) hoofstad
- angielski: (1.1) capital
- arabski: (1.1) عاصمة ż
- baskijski: (1.1) hiriburu
- białoruski: (1.1) сталіца ż
- bułgarski: (1.1) столица ż
- chiński standardowy: (1.1) 都 (dū); (1.2) 都 (dū)
- chorwacki: (1.1) glavni grad m, prijestolnica ż
- czeski: (1.1) hlavní město
- dolnołużycki: (1.1) głowne město n, książk. stolica ż
- dolnośląski: (1.1) Hauptstoadt
- duński: (1.1) hovedstad w
- esperanto: (1.1) ĉefurbo; (1.2) ĉefurbo
- estoński: (1.1) pealinn
- farerski: (1.1) høvuðsstaður m
- fiński: (1.1) pääkaupunki
- francuski: (1.1) capitale ż
- górnołużycki: (1.1) stolica ż, hłowne město n
- gudźarati: (1.1) રાજધાની ż (rājadhānī)
- hebrajski: (1.1) בירה ż (bira)
- hiszpański: (1.1) capital ż
- interlingua: (1.1) capital
- islandzki: (1.1) höfuðborg ż
- japoński: (1.1) 首都 (しゅと, shuto)
- jidysz: (1.1) הויפּטשטאָט ż (hojptsztot)
- kaszubski: (1.1) stolëca ż
- kataloński: (1.1) capital ż
- koreański: (1.1) 수도 (sudo), 서울 (sŏul)
- luksemburski: (1.1) Haaptstad ż
- łaciński: (1.1) caput n
- łotewski: (1.1) galvaspilsēta ż
- maltański: (1.1) belt kapitali ż
- niderlandzki: (1.1) hoofdstad
- niemiecki: (1.1) Hauptstadt ż
- norweski (bokmål): (1.1) hovedstad m
- nowogrecki: (1.1) πρωτεύουσα ż
- pendżabski: (1.1) ਰਾਜਧਾਨੀ ż (rājadhānī)
- rosyjski: (1.1) столица ż
- rumuński: (1.1) capitală ż
- serbski: (1.1) главни град m, престоница ż
- słowacki: (1.1) hlavné mesto n
- słoweński: (1.1) glavno mesto n
- suahili: (1.1) mji mkuu
- szwedzki: (1.1) huvudstad w
- tahitański: (1.1) ʻoire pū
- turecki: (1.1) başkent
- ukraiński: (1.1) столиця ż
- węgierski: (1.1) főváros
- włoski: (1.1) capitale ż; (1.2) capoluogo m
- źródła:
stolica (język chorwacki)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) krzesło
- odmiana:
- (1.1) lp stolica, stolice, stolici, stolicu, stolicom, stolici, stolico; lm stolice, stolica, stolicama, stolice, stolicama, stolicama, stolice
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) stolac
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
stolica (język dolnołużycki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) stolica
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
stolica (język górnołużycki)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) stolica
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Budyšin je stolica Hornjeje Łužicy a kulturelne srjedźišćo Serbow. → Budziszyn jest stolicą Górnych Łużyc i kulturalnym centrum Łużyczan.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
stolica (język słowacki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.