krzesło (język polski)
krzesło (1.1)
- wymowa:
- , IPA: [ˈkʃɛswɔ], AS: [kšesu̯o], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) mebl. mebel przeznaczony do siedzenia z oparciem na plecy (zazwyczaj bez podłokietników i z czterema nogami); zob. też krzesło w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik krzesło krzesła dopełniacz krzesła krzeseł celownik krzesłu krzesłom biernik krzesło krzesła narzędnik krzesłem krzesłami miejscownik krześle krzesłach wołacz krzesło krzesła - przykłady:
- (1.1) Aby móc dosięgnąć lufcika, Irena musiała stanąć na krześle.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) siadać / siadywać / usiąść / siedzieć na krześle • wstawać / wstać z krzesła • krzesło obrotowe / gięte • krzesło kuchenne / biurowe / ogrodowe • krzesło drewniane / plastikowe / metalowe
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) mebel
- hiponimy:
- (1.1) krzesło kurulne, krzesło wiedeńskie
- holonimy:
- meronimy:
- (1.1) siedzisko, noga, oparcie, poręcz
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- zdrobn. krzesełko n, krzesełeczko n
- przym. krzesełkowy, krzesłowy
- związki frazeologiczne:
- krzesło elektryczne • ani głowa do rady, ani tył do krzesła
- etymologia:
- st.pol. krzasło[1] < prasł. *krěslo lub prasł. *kreslo, utworzone za pomocą sufiksu prasł. *-slo od praindoeur. *kret- → kręcić, skręcać, splatać, a więc pierwotnie → coś skręconego / splecionego, plecionka[2]
- por. białor. крэ́сла, czes. křeslo, ros. кре́сло, słc. kreslo, ukr. крі́сло
- uwagi:
- zob. też krzesło (ujednoznacznienie) w Wikipedii
- tłumaczenia:
- afrykanerski: (1.1) stoel
- albański: (1.1) karrige ż
- amharski: (1.1) ወንበር
- angielski: (1.1) chair
- arabski: (1.1) كرسي m, مقعد m
- baskijski: (1.1) aulki
- białoruski: (1.1) крэсла n
- bułgarski: (1.1) стол m
- chorwacki: (1.1) stolac m, stolica ż
- czeski: (1.1) židle ż
- dolnołużycki: (1.1) stoł m
- duński: (1.1) stol w
- esperanto: (1.1) seĝo
- estoński: (1.1) tool
- fiński: (1.1) tuoli
- francuski: (1.1) chaise ż
- gudźarati: (1.1) ખુરશી ż (khuraśī)
- hawajski: (1.1) noho
- hiszpański: (1.1) silla ż
- ido: (1.1) stulo
- interlingua: (1.1) sedia, chaise
- islandzki: (1.1) stóll m
- japoński: (1.1) 椅子, 椅
- jidysz: (1.1) שטול m (sztul)
- karpatorusiński: (1.1) стілча ż
- kaszubski: (1.1) stółk m
- kataloński: (1.1) cadira ż
- kazachski: (1.1) орындық
- koreański: (1.1) 의자
- łaciński: (1.1) sella ż
- łotewski: (1.1) krēsls m
- niderlandzki: (1.1) stoel m
- niemiecki: (1.1) Stuhl m
- norweski (bokmål): (1.1) stol m
- norweski (nynorsk): (1.1) stol m
- nowogrecki: (1.1) καρέκλα ż
- ormiański: (1.1) աթոռ
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- rosyjski: (1.1) стул m
- słowacki: (1.1) stolička ż
- sranan tongo: (1.1) sturu
- szwedzki: (1.1) stol w
- tuvalu: (1.1) nofoaga
- tybetański: (1.1) ཁྲི
- ukraiński: (1.1) стілець m
- węgierski: (1.1) szék
- wilamowski: (1.1) śtul m, śtül m
- włoski: (1.1) sedia ż, seggiola ż
- źródła:
- ↑
Hasło „krzesło” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927. - ↑ Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.