oparcie (język polski)

oparcia (1.1)
wymowa:
, IPA: [ɔˈparʲʨ̑ɛ], AS: [oparʹće], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) część mebla służąca do podtrzymywania pleców
(1.2) przen. osoba lub rzecz pomocna w trudnej sytuacji
(1.3) rzecz, na której coś lub ktoś się opiera
(1.4) rzecz. odczas. od oprzeć
odmiana:
(1.1-3)
(1.4) blm,
przykłady:
(1.1) Oparcie mojego fotela komputerowego nie jest zbyt wygodne.
(1.2) Joanno, jestem niezmiernie kontent, zawsze znajduję oparcie w twej przezacnej osobie.
składnia:
kolokacje:
(1.1) ergonomiczne / wygodne oparcie • oparcie fotela / krzesła / ławki / zydla
(1.2) być czyimś oparciem • być oparciem dla kogośdać / dawać komuś oparcie • szukać oparcia u kogoś / w kimś, czymśznaleźć / znajdować oparcie w kimś
synonimy:
(1.2) wsparcie, opora
(1.3) podpora
antonimy:
(1.4) nieoparcie
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. parcie n, opór mrz, opora ż, opieranie n
czas. opierać ndk., oprzeć dk.
związki frazeologiczne:
w oparciu o
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.