opora (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) książk. osoba, na której można się wesprzeć w trudnej sytuacji
- (1.2) daw. rzecz, na której coś lub ktoś się opiera
- (1.3) daw. coś będące przeszkodą, trudnością stojącą na drodze do czegoś
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik opora opory dopełniacz opory opór celownik oporze oporom biernik oporę opory narzędnik oporą oporami miejscownik oporze oporach wołacz oporo opory - przykłady:
- (1.1) Jesteś władcą i oporą moją i wszystkich Fenicjan w tym kraju, ale… bądź miłosierny…[1]
- (1.3) Wszystko szło temu Królowi z oporą[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.3) iść z oporą
- synonimy:
- (1.1) oparcie, opoka, ostoja
- (1.3) przeszkoda, zawada
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. parcie n, opór mrz, oparcie n, opieranie n, opieranie się n
- czas. opierać się ndk., oprzeć się dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) support; (1.2) support
- duński: (1.1) støtte w; (1.2) støtte w
- norweski (bokmål): (1.1) støtte m/ż; (1.2) støtte m/ż
- norweski (nynorsk): (1.1) støtte ż, stytte ż
- ukraiński: (1.1) опора ż; (1.2) опора ż
- źródła:
- ↑ Bolesław Prus, Faraon, tom II, rozdz. VIII.
- ↑ Stanisław Staszic, Uwagi nad życiem Jana Zamoyskiego Kanclerza i Hetmana W. K.: do dzisieyszego stanu Rzeczypospolitey Polskiey przystosowane, tom 1, s. 224.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.