żołnierz (język polski)

żołnierze (1.1)
przykład żołnierza (2.1) mrówki
wymowa:
lp IPA: [ˈʒɔwʲɲɛʃ], AS: ou̯ʹńeš], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.; lm [ˈʒɔwɲɛʒɛ]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) wojsk. członek sił zbrojnych państwa; zob. też żołnierz w Wikipedii; zob. też żołnierz w Encyklopedii staropolskiej
(1.2) przen. szeregowy członek organizacji przestępczej

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) ekol. członek podkasty robotnic wyspecjalizowany w obronie kolonii, o rozwiniętym organie ataku i obrony[1]
odmiana:
(1-2)
przykłady:
(1.1) Kasi bardzo podoba się ten wysoki żołnierz.
(1.1) Jako wilnianka z urodzenia podczas okupacji była łączniczką i żołnierzem AK[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) żołnierz polski / niemiecki / francuski / … • żołnierz piechoty / marynarki / wojsk rakietowych / … • żołnierz zawodowy / poborowy / z poboru
synonimy:
(1.1) wojskowy; pot. wojak; pejor. żołdak
antonimy:
(1.1) cywil
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) sołdat, weteran, wiarus, poborowy, najemnik
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. żołnierszczyzna ż
forma żeńska żołnierka ż
zdrobn. żołnierzyk m
przym. żołnierski
związki frazeologiczne:
Grób Nieznanego Żołnierza • żołnierz częstochowski
etymologia:
niem. Söldner[3][4]
źródłosłów dla białor. жаўнер
uwagi:
zob. też żołnierz w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. Ewa Pyłka-Gutowska, Ekologia z ochroną środowiska, Wydawnictwo Oświata, Warszawa 1999, ISBN 83-85394-65-6, s. 36.
  2. O nich warto pamiętać. Helena Pasierbska
  3. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 136.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.