najemnik (język polski)

wymowa:
IPA: [naˈjɛ̃mʲɲik], AS: [nai ̯mʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) wojsk. wynajęty za pieniądze, niezależny żołnierz; zob. też wojsko najemne w Wikipedii
(1.2) rzad. pracownik, pracujący zwykle dorywczo dla różnych pracodawców, pracownik najemny
(1.3) pogard. człowiek, który za pieniądze dokonuje czynów niegodnych, haniebnych
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Zanim zwerbowało go KGB, pracował jako najemnik w Afryce.
(1.2) Wujek Karol zatrudniał latem w swoim sadzie wielu najemników.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kondotier
(1.2) pracownik najemny
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) żołnierz
(1.2) pracownik
hiponimy:
(1.1) lisowczyk, lancknecht, legionista
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. najemca m, najmowanie n, wynajmowanie n, wynajęcie n
czas. najmować ndk., wynajmować ndk., wynająć dk.
przym. najemny, najemniczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. najem + -nik
uwagi:
(1.1) por. psy wojny • żołnierze fortuny • dzikie gęsi
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.