kondotier (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) hist. we Włoszech, w okresie od XIV do XVI w.: dowódca armii najemników, sprzedający jej usługi miastom albo dworom książęcym
- (1.2) hist. członek armii dowodzonej przez kondotiera (1.1)
- (1.3) przen. książk. najemnik
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kondotier kondotierzy dopełniacz kondotiera kondotierów celownik kondotierowi kondotierom biernik kondotiera kondotierów narzędnik kondotierem kondotierami miejscownik kondotierze kondotierach wołacz kondotierze kondotierzy depr. M. i W. lm: (te) kondotiery - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) dowódca
- (1.2) najemnik
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kondotierstwo n, kondotierka ż
- przym. kondotierski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- wł. condottiere
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) condottiere
- baskijski: (1.1) kondotiero
- białoruski: (1.1) кандацьер m
- bułgarski: (1.1) кондотиер m
- czeski: (1.1) kondotiér m
- francuski: (1.1) condottiere m
- hiszpański: (1.1) condotiero m
- litewski: (1.1) kondotjeras m
- macedoński: (1.1) кондотиер m
- niemiecki: (1.1) Condottiere m
- portugalski: (1.1) condottiere m, condottiero m
- rosyjski: (1.1) кондотьер m
- słowacki: (1.1) kondotiér m
- słoweński: (1.1) kondotjer m
- szwedzki: (1.1) kondottiär
- ukraiński: (1.1) кондотьєр m
- węgierski: (1.1) condotier
- włoski: (1.1) condottiero m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.