wynajmować (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌvɨ̃najˈmɔvaʨ̑], AS: [vnai ̯movać], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. wynająć)

(1.1) zezwalać komuś na korzystanie ze swojej własności w zamian za opłatę
(1.2) korzystać z czyjejś własności w zamian za opłatę
(1.3) przyjąć kogoś do krótkoterminowej pracy
odmiana:
(1.1-3) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Moja ciotka wynajmuje pokój jakimś studentom.
(1.1) (…) rynek pozwalał budować mało, źle i tanio, a potem wynajmować drogo[1].
(1.2) Studenci wynajmują pokój od mojej ciotki.
składnia:
(1.1) wynajmować + B. (nie wynajmować + D.) + C.
(1.2) wynajmować + B. (nie wynajmować + D.) od + D.
(1.3) wynajmować + B. (nie wynajmować + D.)
kolokacje:
(1.1) wynajmować mieszkanie / samochód / pokój / … komuś
(1.2) wynajmować mieszkanie / pokój / … od kogoś
synonimy:
(1.2) dzierżawić
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wynajmowanie n, wynajem m, najem m, najemnik m, wynajęcie n, najmita mos
czas. najmować ndk., nająć dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Adam Leszczyński, Ludowa historia Polski, Grupa Wydawnicza Foksal, 2020, ISBN 978-83-280-8347-9, s. 363.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.