zezwalać (język polski)

wymowa:
IPA: [zɛˈzvalaʨ̑], AS: [zezvalać]
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zezwolić)

(1.1) ofic. wydawać komuś zezwolenie na coś; pozwalać, nie zabraniać
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) To był kraj, w którym kobiety nie miały prawa posiadać książeczki czekowej ani zezwalać swoim dzieciom na wyjazd z kraju. Moja matka musiała podrabiać podpis mojego ojca, kiedy w wieku siedemnastu lat chciałem wyjechać do Wielkiej Brytanii.[1]
składnia:
(1.1) zezwalać na + B.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) zabraniać, zakazywać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zezwolenie n, pozwolenie n, zezwalanie n
czas. zezwolić dk.
związki frazeologiczne:
kto milczy, zezwala
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.