zezwolić (język polski)

wymowa:
IPA: [zɛˈzvɔlʲiʨ̑], AS: [zezvolʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zezwalać)

(1.1) oficjalnie wyrazić na coś zgodę
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Raz tylko zezwolił, żeby Go witano jak zwycięskiego Mesjasza, kiedy na osiołku wjeżdżał do Jerozolimy[1].
składnia:
(1.1) zezwolić na + rzecz. odczas.[2]
kolokacje:
synonimy:
(1.1) dopuścić, umożliwić, pozwolić, przyjąć, przystać, przyzwolić, uznać, zgodzić się[3]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. zezwalać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jan Twardowski, Blisko Jezusa, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.
  3. synonimy.ux.pl.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.