дазволіць (język białoruski)
- transliteracja:
- dazvolìcʹ
- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik dokonany (ndk. дазваляць)
- (1.1) pozwolić, zezwolić[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- (1.1) дазволіць + B. (што?)
- kolokacje:
- (1.1) дазвольце → pozwoli pan/pani • дазволь → pozwól
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. дазвол m
- czas. дазваляць ndk.
- ims. przym. дазволены
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „дазволіць” w: Teresa Jasińska, Albert Bartoszewicz, Kieszonkowy słownik białorusko-polski, polsko-białoruski, Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, Warszawa 2007, ISBN 978-83-214-1364-8, s. 97.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.