przeciwnik (język polski)

przeciwnicy (1.1)

przeciwnicy (1.2) wojny

wymowa:

IPA: [pʃɛˈʨ̑ivʲɲik], AS: [pšećivʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw. ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) wojsk. sport. także przenośnie ten, przeciwko któremu się walczy lub rozgrywa grę

(1.2) ten, kto jest czemuś przeciwny

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	przeciwnik	przeciwnicy
dopełniacz	przeciwnika	przeciwników
celownik	przeciwnikowi	przeciwnikom
biernik	przeciwnika	przeciwników
narzędnik	przeciwnikiem	przeciwnikami
miejscownik	przeciwniku	przeciwnikach
wołacz	przeciwniku	przeciwnicy

przykłady:

(1.1) W tym meczu przeciwnicy strzelili nam pięć goli.

(1.2) Przeciwnicy wyścigu zbrojeń zablokowali całe miasto i wiele osób nie mogło dojechać do pracy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) godny / tchórzliwy / śmiały / trudny/… przeciwnik • być czyimś przeciwnikiem • walczyć z przeciwnikiem

(1.2) przeciwnik poboru / wojny / podatków/…

synonimy:

(1.1) rywal, oponent, adwersarz, nieprzyjaciel

antonimy:

(1.1) towarzysz, przyjaciel, swój

(1.2) zwolennik

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sprzeciwnik mos, przeciwność ż, przeciwieństwo n

forma żeńska przeciwniczka ż

przym. przeciwny

przysł. przeciwnie

partyk. przeciwnie

przyim. przeciw

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. przeciwny + -ik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) enemy, opponent, partner, adversary
• arabski: (1.1) عدو, معارض
• baskijski: (1.1) aurkari
• bułgarski: (1.1) противник m
• chorwacki: (1.1) protivnik m; (1.2) protivnik m
• dolnołużycki: (1.1) pśeśiwnik m
• duński: (1.1) modstander w; (1.2) modstander w
• esperanto: (1.1) kontraŭulo
• estoński: (1.1) vastane; (1.2) vastane
• francuski: (1.1) adversaire m; (1.2) ennemi m, adversaire m
• górnołużycki: (1.1) přećiwnik m
• hiszpański: (1.1) adversario m, rival m; (1.2) adversario m
• kaszubski: (1.1) procëmnik m
• niemiecki: (1.1) Gegner m; (1.2) Gegner m
• nowogrecki: (1.1) αντίπαλος m, αντίμαχος; (1.2) αντίπαλος m, αντίμαχος
• rosyjski: (1.1) противник m; (1.2) противник m
• suahili: (1.1) adui
• szwedzki: (1.1) motståndare w, meningsmotståndare w, vedersakare w, antagonist w; (1.2) motståndare w
• tuvalu: (1.1) hoa
• ukraiński: (1.1) противник m; (1.2) противник m
• wilamowski: (1.1) gegner m
• włoski: (1.1) avversario m

źródła: