godny (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈɡɔdnɨ], AS: [godny]
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wart, zacny
(1.2) zasługujący na coś
(1.3) gw. (Górny Śląsk) rel. bożonarodzeniowy[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Nasz kandydat jest godny i uczciwy.
(1.1) Nie znalazł nikogo godnego, kogo mógłby nazwać swoim przyjacielem[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) niegodny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. godność ż, pogoda ż
przysł. godnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.3) inna pisownia godni
tłumaczenia:
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: bożonarodzeniowy
  • angielski: (1.1) worthy, godny podziwu: admirable, godny zaufania: trustworthy
  • baskijski: (1.1) duin
  • duński: (1.1) værdig; (1.2) værdig
  • esperanto: (1.1) digna
  • francuski: (1.1) digne
  • hiszpański: (1.1) digno; (1.2) digno, merecedor
  • interlingua: (1.1) digne
  • jidysz: (1.1) כּשר (koszer)
  • nowogrecki: (1.1) αξιοπρεπής, άξιος; (1.2) άξιος
  • szwedzki: (1.1) värdig; (1.2) värd, värdig, förtjänt
  • ukraiński: (1.2) го́ден
  • włoski: (1.2) degno
źródła:
  1. Joanna Furgalińska, Ślónsko godka. Ilustrowany słownik dla Hanysów i Goroli, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010, ISBN 978-83-01-16438-6, s. 81.
  2. Mieszysław Maliński, O szejku i o śmierci
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.