ablatyw (język polski)

wymowa:

IPA: [abˈlatɨf], AS: [ablatyf], zjawiska fonetyczne: wygł., ​

podział przy przenoszeniu wyrazu: ab•la•tyw^[1]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gram. przypadek gramatyczny wyrażający odchodzenie i oddzielanie się od czegoś, a w łacinie spełniający także inne role, m.in. narzędnika i miejscownika; zob. też ablatyw w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ablatyw	ablatywy
dopełniacz	ablatywu	ablatywów
celownik	ablatywowi	ablatywom
biernik	ablatyw	ablatywy
narzędnik	ablatywem	ablatywami
miejscownik	ablatywie	ablatywach
wołacz	ablatywie	ablatywy

przykłady:

(1.1) Czytałam artykuł naukowy na temat ablatywu w języku tatarskim.

składnia:

kolokacje:

(1.1) przyrostek ablatywu

synonimy:

(1.1) pochodnik, ablativus, ablatiwus, częściowo narzędnik

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) przypadek gramatyczny

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ablacja ż, ablativus mrz

przym. ablatywny, ablacyjny

przysł. ablacyjnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. ablativus^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ablative case
• asturyjski: (1.1) ablativu m
• baskijski: (1.1) ablatibo
• białoruski: (1.1) аблатыў m
• bułgarski: (1.1) аблатив m
• duński: (1.1) ablativ w
• esperanto: (1.1) ablativo, deira kazo
• fiński: (1.1) ablatiivi
• hiszpański: (1.1) ablativo m
• japoński: (1.1) 奪格
• kazachski: (1.1) шығыс септік
• łaciński: (1.1) ablativus
• mongolski: (1.1) гарах
• niemiecki: (1.1) Ablativ m, Woherfall
• norweski (bokmål): (1.1) ablativ m
• norweski (nynorsk): (1.1) ablativ m
• rosyjski: (1.1) аблатив m, исходный падеж m, отложительный падеж m
• słowacki: (1.1) ablatív m
• szwedzki: (1.1) ablativ w
• włoski: (1.1) ablativo m

źródła: