norbertanin (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rel. zakonnik z zakonu założonego przez św. Norberta z Xanten; zob. też norbertanie w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik norbertanin norbertanie dopełniacz norbertanina norbertanów celownik norbertaninowi norbertanom biernik norbertanina norbertanów narzędnik norbertaninem norbertanami miejscownik norbertaninie norbertanach wołacz norbertaninie norbertanie - przykłady:
- (1.1) Kiedyś norbertanie posiadali w Polsce kilka klasztorów.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) klasztor / kościół / szpital Norbertanów[1] • nowicjat / postulat norbertanów
- synonimy:
- (1.1) premonstratens
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) zakonnik, osoba konsekrowana
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Norbert m, Norberta ż
- forma żeńska norbertanka ż
- przym. norbertański, ponorbertański
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. Norbert + -anin
- uwagi:
- tłumaczenia:
- czeski: (1.1) premonstrát m
- słowacki: (1.1) premonštrát m
- włoski: (1.1) norbertino m
- źródła:
- ↑
Porada „zakon franiszkanów, kościół Franciszkanów” w: Poradnia językowa PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.