starozakonny (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) wyznawca religii mojżeszowej[1], judaizmu
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik starozakonny starozakonna starozakonne starozakonni starozakonne dopełniacz starozakonnego starozakonnej starozakonnego starozakonnych celownik starozakonnemu starozakonnej starozakonnemu starozakonnym biernik starozakonnego starozakonny starozakonną starozakonne starozakonnych starozakonne narzędnik starozakonnym starozakonną starozakonnym starozakonnymi miejscownik starozakonnym starozakonnej starozakonnym starozakonnych wołacz starozakonny starozakonna starozakonne starozakonni starozakonne nie stopniuje się - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik starozakonny starozakonni dopełniacz starozakonnego starozakonnych celownik starozakonnemu starozakonnym biernik starozakonnego starozakonnych narzędnik starozakonnym starozakonnymi miejscownik starozakonnym starozakonnych wołacz starozakonny starozakonni depr. M. i W. lm: (te) starozakonne - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (2.1) judaista, żyd
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zakonnik mos
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- 1 2 3
Hasło „starozakonny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.