tercjarz (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rel. członek jednego z katolickich stowarzyszeń świeckich, tzw. „zakonów tercjarskich” (zakonów trzecich); zob. też tercjarze w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tercjarz tercjarze dopełniacz tercjarza tercjarzy celownik tercjarzowi tercjarzom biernik tercjarza tercjarzy narzędnik tercjarzem tercjarzami miejscownik tercjarzu tercjarzach wołacz tercjarzu tercjarze - przykłady:
- (1.1) W szeregach tercjarzy pojawiało się coraz więcej znanych i wielkich osobistości, a coraz mniej osób świętych.[1]
- (1.1) Skoro świt brat tercjarz napalił w piecu i poodmykał okiennice.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) zakonnik świecki
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. tercjarstwo n, tercja ż, tercet m, tercjan m, Tercjusz m
- forma żeńska tercjarka ż
- przym. tercjarski, tercjowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) łac. tertius[2][3] → trzeci, trzeciorzędny
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) tertiary
- hiszpański: (1.1) terciario m
- włoski: (1.1) terziario m
- źródła:
- ↑ Leksykon duchowości franciszkańskiej, Kraków-Warszawa 2006, str. 429.
- ↑ Terziario, Terziaria, www.etimo.it.
- ↑ Terzo, www.etimo.it.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.