tercjan (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈtɛrʦ̑ʲjãn], AS: [tercʹi ̯ãn], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. woźny szkolny
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pedel, bedel
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tercjanowa ż, tercja ż, tercjarz m, tercjarka ż, tercet m, tercyna ż, sestercja ż, tercyl m, Tercjusz m, Tercjanna ż
przym. tercyjny, tercetowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. tertianus → należący do trzeciej grupy ludzi[1]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: woźny
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „tercjan” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.