trynitarz (język polski)
herb trynitarzy (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rel. zakonnik z zakonu założonego przez św. Jana z Matty; zob. też trynitarze w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik trynitarz trynitarze dopełniacz trynitarza trynitarzy celownik trynitarzowi trynitarzom biernik trynitarza trynitarzy narzędnik trynitarzem trynitarzami miejscownik trynitarzu trynitarzach wołacz trynitarzu trynitarze - przykłady:
- (1.1) Od kogo ten trynitarz dostał bukiet róż?
- (1.1) Zadaniem trynitarzy było wykupowanie niewolników chrześcijańskich z rąk muzułmanów.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) brat / ojciec trynitarz • charyzmat / habit / klasztor / parafia / nowicjat / postulat / konwent / prowincja / herb trynitarzy
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) zakonnik, osoba konsekrowana
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
-
- forma żeńska trynitarianka ż
- przym. trynitarski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) łac. trinitas → trójca (Trójca Święta)
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Trinitarian
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.