trójca (język polski)
trójca (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈtrujʦ̑a], AS: [trui ̯ca]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) trzy osoby
- (1.2) rzecz, byt o troistej naturze
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik trójca trójce dopełniacz trójcy trójc celownik trójcy trójcom biernik trójcę trójce narzędnik trójcą trójcami miejscownik trójcy trójcach wołacz trójco trójce - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) trójca wieszczów • Trójca Kapitolińska
- (1.2) Trójca Święta
- synonimy:
- (1.1) trójka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. trzy n, trojaczki nmos, trójka ż, trója ż, trójeczka ż, potrajanie n, trojenie n, trojaczek m, trójnik m, trójniak m, troistość ż, triada ż
- czas. potrajać ndk., potroić dk., troić ndk.
- licz. trzy, trzeci
- przym. trójkowy, troisty
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.2) zobacz też: jedność • dwójnia • trójca • czwórnia
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) trinity; (1.2) trinity
- esperanto: (1.1) triunuo; (1.2) triunuo, Trinitato
- kazachski: (1.1) үштік; (1.2) үшбірлік
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.