barnabita (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌbarnaˈbʲita], AS: [barnabʹita], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rel. zakonnik z zakonu założonego przez św. Antoniego Marię Zaccaria; zob. też barnabici w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik barnabita barnabici dopełniacz barnabity barnabitów celownik barnabicie barnabitom biernik barnabitę barnabitów narzędnik barnabitą barnabitami miejscownik barnabicie barnabitach wołacz barnabito barnabici - przykłady:
- (1.1) Tego barnabitę spotkałem w Afganistanie.
- (1.1) Można wynająć salę konferencyjną u barnabitów w Warszawie.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) ojciec barnabita • klasztor / kościół / nowicjat / postulat / kuria prowincjalna / parafia Barnabitów[1]
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) zakonnik, osoba konsekrowana
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. barnabicki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) łac. barnabitarum < łac. Barnaba < koine Βαρνάβας < hebr. ברנבא (bar naḇyā)
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ W nazwach wielowyrazowych używamy wielkiej litery; zobacz też: Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 156.
barnabita (język słowacki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (1.1) rel. barnabita[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik barnabita barnabiti dopełniacz barnabitu barnabitov celownik barnabitovi barnabitom biernik barnabitu barnabitov miejscownik barnabitovi barnabitoch narzędnik barnabitom barnabitmi - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) paulán
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. barnabitský
- rzecz. Barnabáš m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „barnabita” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.
barnabita (język włoski)
- wymowa:
- IPA: /bar.na.'bi.ta/
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) kośc. (zakonnik) barnabita
- odmiana:
- (1.1) lp barnabita; lm barnabiti
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.