kartuz (język polski)
portret kartuza (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rel. zakonnik z zakonu założonego przez św. Brunona z Kolonii; zob. też kartuzi w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kartuz kartuzowie, kartuzi dopełniacz kartuza kartuzów celownik kartuzowi kartuzom biernik kartuza kartuzów narzędnik kartuzem kartuzami miejscownik kartuzie kartuzach wołacz kartuzie kartuzowie, kartuzi depr. M. i W. lm: (te) kartuzy - przykłady:
- (1.1) Za klasztorem kartuzów trzeba skręcić w lewo.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) habit / kalendarz liturgiczny / klasztor / maksyma / zakon kartuzów
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) zakonnik, osoba konsekrowana
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) zakon
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kartuzja ż, Kartuzy lm nmos
- forma żeńska kartuzka ż
- przym. kartuski, kartuzjański
- przysł. kartusko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. Carthusia[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Carthusian
- baskijski: (1.1) kartusiar
- czeski: (1.1) kartuzián m
- francuski: (1.1) chartreux m
- hiszpański: (1.1) cartujo m
- interlingua: (1.1) cartusiano
- niemiecki: (1.1) Kartäuser m, Kartäusermönch m
- słowacki: (1.1) kartuzián m
- włoski: (1.1) certosino m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.