sanna (język polski)

sanna (1.1)
sanna (1.1) na sannie (1.2)
sanna (1.2)
wymowa:
IPA: [ˈsãnːa], AS: [sã•na], zjawiska fonetyczne: nazal.• gemin.
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. jeżdżenie saniami[1]
(1.2) książk. droga usłana śniegiem, po której można jeździć saniami[1][2][3]

przymiotnik, forma fleksyjna

(2.1) lp ż daw. zob. sanny
odmiana:
(1.1-2)
(2.1) zob. sanny
przykłady:
(1.1) Reżyser prosi, by powtórzyć ujęcie, to ma być radosna sanna, a nie żałobny marsz.[4]
(1.1) A ta sanna do Mitrunów, podczas której on ją całował!…[5]
(1.2) Corocznie bowiem w zapusty, gdy sanna dopisała a młodzież nie była na wojnie, w każdej prawie okolicy czy powiecie urządzano kulig, który zastępował nieznane wówczas jeszcze zabawy karnawałowe miejskie[6].
(1.2) Śniegi u nas duże i sanna dobra, ale że spadły na nie zamarzniętą ziemię, jest obawa, aby oziminy nie wyprzały[7].
(1.2) Sami zaś wpakowawszy się na sanki albo gdy sanny nie było, na kolaski, karety, wózki (…), jak kto mógł, jachali do sąsiada pobliższego ani proszeni od niego, ani przestrzegłszy go, żeby się im nie skrył albo nie ujechał z domu[8].
(2.1) Miłość gorąca, sanna droga, krogulcze pole – niedługo trwają – jak mówi przysłowie[9].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) sankada, szlichtada, kulig, kulik
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sanny ż, sanie, sań, sankada, sanki, sankarz, saneczkarz, saneczkarka, saneczkarstwo
przym. sanny, sankowy
związki frazeologiczne:
przysłowia: kiedy jeździć, to już sanną, kiedy szaleć, to za panną • na Oczyszczenie Marii Panny zbliża się koniec sanny
etymologia:
pol. sanny – sanna droga[2] 'droga nadająca się do jazdy saniami'[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. VIII, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1958–1969.
  2. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VI: S-Ś, Warszawa 1900–1927, s. 30.
  3. ↑ publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. ↑ Ona to ja, Anna Dymna, Elżbieta Baniewicz, 1997 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  5. ↑ Henryk Sienkiewicz: Potop.
  6. ↑ Zygmunt Gloger: Encyklopedia staropolska
  7. ↑ Henryk Sienkiewicz: We mgle.
  8. ↑ Jędrzej Kitowicz: Opis obyczajów za panowania Augusta III.
  9. ↑ Aleksander Fredro: Pan Jowialski.

sanna (język islandzki)

wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) dowieść
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz islandzki, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

sanna (język łaciński)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) maska, karykatura, grymas, błazeństwo[1]
odmiana:
(1.1) sanna, sannae (deklinacja I)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Hasło „sanna” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie III, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań - Warszawa - Lublin 1958, s. 604.

sanna (język staronordyjski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) oświadczać, twierdzić, utrzymywać[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.