zapusty (język polski)
- wymowa:
- IPA: [zaˈpustɨ], AS: [zapusty]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
- (1.1) przest. ostatnie dni karnawału; zwyczaje ludowe związane z obchodzeniem tych dni, zabawa organizowana w tym okresie[1][2]; zob. też zapusty w Wikipedii
- (1.2) reg. ostatnie dni przed adwentem[2]
- (1.3) reg. zob. zapusty weselne[2]
- odmiana:
- (1) blp,
przypadek liczba mnoga mianownik zapusty dopełniacz zapustów celownik zapustom biernik zapusty narzędnik zapustami miejscownik zapustach wołacz zapusty - przykłady:
- (1.1) Oto zapusty, dalej kulikiem, • Każdy wesoły, a każdy zbrojny, • Jedzie na wojnę jak gdyby z wojny, • Z szczękiem pałaszy, śmiechem i krzykiem.[3]
- składnia:
- kolokacje:
- zimne zapusty • zapusty weselne
- synonimy:
- (1.1) ostatki, mięsopust; reg. zimne zapusty, st.pol. zaposty, daw. zapust, reg. śl. duchy
- (1.3) pustotka
- antonimy:
- (1.2) zimne zapusty
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. zapustowy, zapustny
- rzecz. przyzapuście n, zapustnica ż, zapustnik, zapust, zapustowanie
- czas. zapustować
- związki frazeologiczne:
- jak tłuste zapusty, to dom może być pusty
- etymologia:
- uwagi:
- por. przyzapuście
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ostatki
- wilamowski: (1.1) zoppust
- źródła:
- ↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- 1 2 3 Hasło „zapusty” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VIII: Z-Ż, Warszawa 1900–1927, s. 241.
- ↑ Juliusz Słowacki Kulik
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.