zapustnik (język polski)
- wymowa:
- IPA: [zaˈpustʲɲik], AS: [zapustʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) daw. ktoś, kto przebrany chodzi po domach w zapusty[1][2]
- (1.2) przest. przen. człowiek lubiący dobre życie[1]
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zapustnik zapustnicy dopełniacz zapustnika zapustników celownik zapustnikowi zapustnikom biernik zapustnika zapustników narzędnik zapustnikiem zapustnikami miejscownik zapustniku zapustnikach wołacz zapustniku zapustnicy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) zapust, mięsopustnik
- (1.2) sybaryta
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zapustnica ż, zapusty nmos, zapust m, zapustowanie n
- czas. zapustować
- przym. zapustowy, zapustny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- 1 2
Hasło „zapusty” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VIII: Z-Ż, Warszawa 1900–1927, s. 241. - ↑ Hasło „zapustnik” w: Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. X, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1958–1969, s. 726.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.