mięsopustnik (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌmʲjɛ̃w̃sɔˈpustʲɲik], AS: [mʹi ̯ũ̯sopustʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę akc. pob.i  j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. osoba biorąca udział w mięsopuście[1]
(1.2) przest. przen. biesiadnik[1]
(1.3) przest. przen. hulaka, rozpustnik[1]

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) reg. zob. luty[1]
odmiana:
(1.1-3)
(2.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) karnawałowicz
(1.3) hulaka, rozpustnik, birbant
(2.1) luty, daw. jacień, daw. sieczeń, daw. strąpacz, reg. miesopustnik, reg. niesopustnik
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mięsopust, mięsopustowanie
czas. mięsopustować
przym. mięsopustny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: karnawałowicz
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: luty
źródła:
  1. 1 2 3 4 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „mięsopustnik” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. II: H-M, Warszawa 1900–1927, s. 975.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.