hulaka (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński[1][2][3]
- (1.1) człowiek spędzający czas głównie na hulankach
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik hulaka hulaki dopełniacz hulaki hulaków celownik hulace hulakom biernik hulakę hulaków / hulaki narzędnik hulaką hulakami miejscownik hulace hulakach wołacz hulako hulaki ndepr. M. i W. lm: (ci) hulacy[3] - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) birbant, imprezowicz
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. hulać
- przym. hulaszczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- ukr. гуля́ка
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bryt. reveller / amer. reveler
- ukraiński: (1.1) гуляка m (guljaka)
- źródła:
- ↑ Hasło „hulaka” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 206.
- ↑ Hasło „hulaka” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 327.
- 1 2
Hasło „hulaka” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.