marsz (język polski)

marsz (1.3)
wymowa:
IPA: [marʃ], AS: [marš]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rodzaj aktywności fizycznej, równomierny chód, również szybki rytmiczny chód wojskowy
(1.2) przemieszczanie się, pochód wojsk; zob. też marsz (wojsko) w Wikipedii
(1.3) manifestacja uliczna, wędrujący protest
(1.4) geogr. niziny nadrzeczne i nadmorskie o żyznej glebie utworzonej z mułu gliniastego i piasku w Holandii i północno-zachodniej części Niemiec

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

(2.1) muz. utwór muzyczny o wyraźnej rytmice; zob. też marsz (muzyka) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-3)[1][2]
(1.4)[3]
(2.1)[1][2]
przykłady:
(1.1) Dwie godziny szybkim marszem i będziesz w domu.
(1.2) Hetman zdołał zatrzymać marsz wrogich wojsk już na granicy.
(2.1) Orkiestra zagrała żałobnego marsza.
składnia:
kolokacje:
(2.1) marsz wojskowy / żałobny / weselny • marsz Mendelsohna
synonimy:
(1.1) chód, spacer
(1.2) pochód
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przemarsz m, maszerowanie n, przemaszerowanie n, marszowość ż
czas. maszerować ndk., przemaszerować dk.
przym. marszowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2, 2.1) franc. marche[4], niem. Marsch
(1.4) niderl. maarsch[3], niem. Marsch[3]
uwagi:
zob. też marsz w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 Hasło „I marsz” w: Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. 4, Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1958–1969, s. 471-472.
  2. 1 2 Hasło „marsz” w: Słownik języka polskiego, red. Mieczysław Szymczak, t. 2, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1992, ISBN 83-01-10902-5, s. 112.
  3. 1 2 3 Hasło „II marsz” w: Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. 4, Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1958–1969, s. 472.
  4. Hasło „marsz” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.