karnawałowy (język polski)

karnawałowy (1.1) strój

wymowa:

IPA: [ˌkarnavaˈwɔvɨ], AS: [karnavau̯ovy], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z karnawałem, dotyczący karnawału, używany, odbywający się, pojawiający się, zakładany w okresie karnawału

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	karnawałowy		karnawałowa	karnawałowe	karnawałowi	karnawałowe
dopełniacz	karnawałowego		karnawałowej	karnawałowego	karnawałowych
celownik	karnawałowemu		karnawałowej	karnawałowemu	karnawałowym
biernik	karnawałowego	karnawałowy	karnawałową	karnawałowe	karnawałowych	karnawałowe
narzędnik	karnawałowym		karnawałową	karnawałowym	karnawałowymi
miejscownik	karnawałowym		karnawałowej	karnawałowym	karnawałowych
wołacz	karnawałowy		karnawałowa	karnawałowe	karnawałowi	karnawałowe
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) (…) pił herbatę z wielką flegmą i obojętnym tonem prowadził rozmowę z dwiema pannami o teatrze i zabawach karnawałowych w jednym z wielkich miast (…).^[1]

składnia:

kolokacje:

(1.1) bal karnawałowy • maska karnawałowa • róża karnawałowa

synonimy:

(1.1) mięsopustny

antonimy:

(1.1) postny

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. karnawał m, karnawałowicz m, karnawałowanie n

czas. karnawałować, nakarnawałować się, przekarnawałować, rozkarnawałować się

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. karnawał + -owy

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) карнавальны
• bułgarski: (1.1) карнавален
• rosyjski: (1.1) карнавальный
• słowacki: (1.1) fašiangový, karnevalový
• ukraiński: (1.1) карнавальний

źródła: