bowiem (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbɔvʲjɛ̃m], AS: [bovʹi ̯ẽm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j  ​

​

znaczenia:

spójnik^[1]

(1.1) książk. spójnik przyłączający zdanie zawierające przyczynę, wyjaśnienie, uzasadnienie, do zdania poprzedniego

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) Był to najdłuższy etap, jechali bowiem z małą tylko przerwą przez godzin osiemnaście^[2].

(1.1) Nic nie odpowiedziałem marynarzowi, jeno spojrzałem na kapitana, czekając, co powie. Czułem bowiem, że marynarz spogląda na mnie podejrzliwie^[3].

(1.1) Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, bowiem ja, Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym^[4]

składnia:

(1.1) Umieszczany zwykle po pierwszym wyrazie przyłączanego zdania, czasem po grupie wyrazów^[1] (np. nie rozdziela się w ten sposób czasownika zwrotnego od się), czasem na początku zdania podrzędnego (zob. trzeci przykład).

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bo, dlatego że, gdyż, ponieważ, przest. albowiem, przest. jako że

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) Nie powinno się stawiać spójnika bowiem na początku zdania; należy go umieszczać na drugim lub nawet trzecim miejscu^[5].

(1.1) Spójnika tego należy używać w języku pisanym, a unikać w mówionym^[6].

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) because, for
• litewski: (1.1) todėl kad, tam
• łaciński: (1.1) enim, etenim, nam, namque
• rosyjski: (1.1) потому что
• ukraiński: (1.1) бо

źródła: