jeno (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈjɛ̃nɔ], AS: [i ̯ẽno], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
partykuła
- (1.1) przest. tylko
- odmiana:
- (1.1) nieodm.
- przykłady:
- (1.1) Bez Twojego tchnienia cóż jest wśród stworzenia, jeno cierń i nędze[1].
- (1.1) Bracia, patrzcie jeno, jak niebo goreje![2]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) reg. śl. jyny
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: tylko
- źródła:
- ↑ katolicki Hymny do Ducha Świętego
- ↑ F. Karpiński: Bracia, patrzcie jeno
jeno (romániço)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) anat. policzek
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.