szlichtada (język polski)

wymowa:
IPA: [ʃlʲixˈtada], AS: [šlʹiχtada], zjawiska fonetyczne: zmięk.
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przest. zob. ślizgawka[1]
(1.2) przest. przejażdżka mknącymi saniami, sanna[2][3][4]
odmiana:
przykłady:
(1.2) Tej zimy mieliśmy raz wielką szlichtadę.[3]
(1.2) Pomimo więc że na świecie słońce świeciło tak jasno i pięknie, dzwoneczki szlichtad tak wesoło brzęczały […] (E. Orzeszkowa: Pompalińscy)
(1.2) […] Straszny dla domu łoskot, z którym zwykle jadą • Sanie ogromne, liczne - tak zwaną szlichtadą, • Z napaścią, która domy półsenne odurza • Jak napaść zbójców… […] (J. Słowacki: Pan Tadeusz (fragmenty poematu))
(1.2) Zimą przejazdki, brygad parady, • W zapust kuliki, miłe szlichtady • Czoło zakwaszą. (J. Baka: Uwaga kary niezliczonej grzechów)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) sanna, sankada, kulig, kulik
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Schlittade od niem. Schlitten[1]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ślizgawka
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kulig
źródła:
  1. 1 2 Hasło „szlichtada” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „szlichtada” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VI: S-Ś, Warszawa 1900–1927, s. 634.
  3. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, t. V, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807-1814, s. 553.
  4. ↑ Karnawał w: Anna Piotrowicz, Słownictwo i frazeologia życia towarzyskiego w polskiej leksykografii XX wieku, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2004, ISBN 83-232-1378-X, s. 267–268.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.