pięknie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpʲjɛ̃ŋʲcɲɛ], AS: [pʹi ̯ẽŋʹḱńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • -ni…• i → j  ​

znaczenia:

przysłówek

(1.1) w piękny sposób, posiadając dużo piękna

odmiana:

(1.1) st. wyższy piękniej; st. najwyższy najpiękniej

przykłady:

(1.1) Nie wiem, czy to prawda, ale ludzie mówią, że pięknie śpiewam.

(1.1) Pięknie dziś wyglądasz, Emilko.

(1.1) Jest miło i pięknie, pamiętam i tęsknię.^[1]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ślicznie, urodziwie, ładnie

antonimy:

(1.1) brzydko, paskudnie, wrednie, obrzydliwie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. upięknienie n, piękno n, piękniś mos, piękność ż

czas. upiększać ndk., upiększyć dk., pięknieć ndk., wypięknieć dk.

przym. piękny, piękniutki, przepiękny

przysł. przepięknie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. piękny + -e

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) beautifully
• esperanto: (1.1) bele
• interlingua: (1.1) bellemente
• jidysz: (1.1) שיין (szejn)
• kaszubski: (1.1) bëlno, pëszno
• niemiecki: (1.1) schön
• nowopruski: (1.1) grazzu
• rosyjski: (1.1) красиво (krasivo)
• słowacki: (1.1) pekne
• szwedzki: (1.1) vackert, skönt, fagert
• ukraiński: (1.1) гарно (garno)
• wilamowski: (1.1) siejn
• włoski: (1.1) ammirabilmente, mirabilmente

źródła: