piękność (język polski)

piękność (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈpʲjɛ̃ŋknɔɕʨ̑], AS: [pʹi ̯ẽŋkność], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co piękne

(1.2) piękna kobieta

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	piękność	piękności
dopełniacz	piękności	piękności
celownik	piękności	pięknościom
biernik	piękność	piękności
narzędnik	pięknością	pięknościami
miejscownik	piękności	pięknościach
wołacz	piękności	piękności

przykłady:

(1.2) Wczoraj w Krakowie widziałem prawdziwą piękność.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. upięknienie n, piękno n, pięknotka ż, pięknienie n, wypięknienie n, upiększanie n, upiększenie n

czas. pięknieć ndk., wypięknieć dk., upiększać ndk., upiększyć dk.

przym. piękny, przepiękny

przysł. pięknie, przepięknie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. piękny + -ość^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: piękno

• angielski: (1.2) beauty
• baskijski: (1.1) edertasun; (1.2) eder
• białoruski: (1.1) прыгажосць ż; (1.2) красуня ż, прыгажуня ż
• czeski: (1.2) krasavice ż, kráska ż
• esperanto: (1.1) beleco; (1.2) belulino, poet. beleco, belo
• francuski: (1.2) belle ż
• hiszpański: (1.2) belleza ż
• jidysz: (1.2) יפֿת־תּואר ż
• nowogrecki: (1.2) κούκλα, νεράιδα ż, γοργόνα ż
• rosyjski: (1.1) красота ż; (1.2) красавица ż
• rumuński: (1.1) frumusețe
• sanskryt: (1.2) सुन्दरी ż
• włoski: (1.2) beltà ż, venere ż, dea ż

źródła: