brzęczeć (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbʒɛ̃n͇ʧ̑ɛʨ̑], AS: [bžẽṇčeć], zjawiska fonetyczne: udziąs.• nazal.• asynch. ę  ​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) o metalowych lub szklanych przedmiotach: wydawać brzęk

(1.2) o owadach: wydawać brzęk

odmiana:

(1.1-2)^[1] koniugacja VIIb

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		brzęczeć
czas teraźniejszy		brzęczę	brzęczysz	brzęczy	brzęczymy	brzęczycie	brzęczą
czas przeszły	m	brzęczałem	brzęczałeś	brzęczał	brzęczeliśmy	brzęczeliście	brzęczeli
	ż	brzęczałam	brzęczałaś	brzęczała	brzęczałyśmy	brzęczałyście	brzęczały
	n	brzęczałom	brzęczałoś	brzęczało
tryb rozkazujący		niech brzęczę	brzęcz	niech brzęczy	brzęczmy	brzęczcie	niech brzęczą
pozostałe formy czas przyszły m będę brzęczał, będę brzęczeć będziesz brzęczał, będziesz brzęczeć będzie brzęczał, będzie brzęczeć będziemy brzęczeli, będziemy brzęczeć będziecie brzęczeli, będziecie brzęczeć będą brzęczeli, będą brzęczeć ż będę brzęczała, będę brzęczeć będziesz brzęczała, będziesz brzęczeć będzie brzęczała, będzie brzęczeć będziemy brzęczały, będziemy brzęczeć będziecie brzęczały, będziecie brzęczeć będą brzęczały, będą brzęczeć n będę brzęczało, będę brzęczeć będziesz brzęczało, będziesz brzęczeć będzie brzęczało, będzie brzęczeć czas zaprzeszły m brzęczałem był brzęczałeś był brzęczał był brzęczeliśmy byli brzęczeliście byli brzęczeli byli ż brzęczałam była brzęczałaś była brzęczała była brzęczałyśmy były brzęczałyście były brzęczały były n brzęczałom było brzęczałoś było brzęczało było forma bezosobowa czasu przeszłego brzęczano tryb przypuszczający m brzęczałbym, byłbym brzęczał brzęczałbyś, byłbyś brzęczał brzęczałby, byłby brzęczał brzęczelibyśmy, bylibyśmy brzęczeli brzęczelibyście, bylibyście brzęczeli brzęczeliby, byliby brzęczeli ż brzęczałabym, byłabym brzęczała brzęczałabyś, byłabyś brzęczała brzęczałaby, byłaby brzęczała brzęczałybyśmy, byłybyśmy brzęczały brzęczałybyście, byłybyście brzęczały brzęczałyby, byłyby brzęczały n brzęczałobym, byłobym brzęczało brzęczałobyś, byłobyś brzęczało brzęczałoby, byłoby brzęczało imiesłów przymiotnikowy czynny m brzęczący, niebrzęczący ż brzęcząca, niebrzęcząca brzęczące, niebrzęczące n brzęczące, niebrzęczące imiesłów przysłówkowy współczesny brzęcząc, nie brzęcząc rzeczownik odczasownikowy brzęczenie, niebrzęczenie

przykłady:

(1.1) Talary brzęczały w sakiewce.

(1.2) Wśród kwiatów wesoło brzęczą pszczoły.

(1.2) Grały jej tedy do snu derkacze i przepiórki, migotały gwiazdy, gdy powiew poruszył gałęzie, brzęczały chrząszcze na dębowych liściach – i usnęła wreszcie.^[2]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. brzęczek, brzęczenie, brzęczyk, brzęk, brzękadełko, brzękadło, brzękanie, brzękliwość, pobrzęk, pobrzękiwanie, zabrzęknięcie

czas. brzękać, brzęknąć, pobrzękać, pobrzękiwać, rozbrzęczeć się, wybrzękiwać, zabrzęczeć, zabrzękać

przym. brzęczykowy, brzękliwy

przysł. brzękliwie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) clink, clank, twang; (1.2) buzz, hum
• białoruski: (1.1) бразгатаць; (1.2) гусці
• esperanto: (1.1) zumi, tinti; (1.2) zumi, tinti
• hiszpański: (1.1) sonar; (1.2) zumbar
• litewski: (1.2) zirzenti, zirzėti, zirzti, zvimbauti, zvimbti
• niemiecki: (1.1) klirren; (1.2) summen
• połabski: (1.2) brzęczy brącĕ
• rosyjski: (1.1) бренча́ть, звя́кать, дребезжа́ть; (1.2) жужжа́ть
• szwedzki: (1.1) skramla, slamra, skallra, rassla, klirra; (1.2) surra, svirra, brumma
• węgierski: (1.2) dong
• wilamowski: (1.1) zumma, zuma; (1.2) zumma, zuma
• włoski: (1.1) tintinnare; (1.2) ronzare

źródła: