brzęczyk (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈbʒɛ̃n͇ʧ̑ɨk], AS: [bžẽṇčyk], zjawiska fonetyczne: udziąs.• nazal.• asynch. ę
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) techn. elektryczne urządzenie akustyczne wytwarzające charakterystyczny dźwięk (brzęczenie)
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik brzęczyk brzęczyki dopełniacz brzęczyka brzęczyków celownik brzęczykowi brzęczykom biernik brzęczyk brzęczyki narzędnik brzęczykiem brzęczykami miejscownik brzęczyku brzęczykach wołacz brzęczyku brzęczyki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) brzęczek
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) sygnalizator
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. brzęczek m, brzęczenie n
- czas. brzęczeć ndk.
- przym. brzęczykowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) buzzer
- baskijski: (1.1) burrunbagailu
- esperanto: (1.1) zumilo
- hiszpański: (1.1) zumbador m
- niemiecki: (1.1) Summer m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.