krogulczy (język polski)
- wymowa:
- , IPA: [krɔˈɡulʧ̑ɨ], AS: [krogulčy]
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) odnoszący się do krogulca, należący do krogulca lub wyglądający jak u krogulca
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik krogulczy krogulcza krogulcze krogulczy krogulcze dopełniacz krogulczego krogulczej krogulczego krogulczych celownik krogulczemu krogulczej krogulczemu krogulczym biernik krogulczego krogulczy krogulczą krogulcze krogulczych krogulcze narzędnik krogulczym krogulczą krogulczym krogulczymi miejscownik krogulczym krogulczej krogulczym krogulczych wołacz krogulczy krogulcza krogulcze krogulczy krogulcze nie stopniuje się - przykłady:
- (1.1) Nos jak haczyk, kurzą nogę i krogulcze ma paznokcie[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. krogulec m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. krogulec
- uwagi:
- tłumaczenia:
- duński: (1.1) w złożeniach spurvehøgs-
- niemiecki: (1.1) w złożeniach Sperber-
- słowacki: (1.1) krahulčí
- źródła:
- ↑ Adam Mickiewicz, Pani Twardowska.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.