wagon (język polski)

wagon (1.1)
wagon (1.2) kolejki linowej
wagon (1.3) piwa
wymowa:
IPA: [ˈvaɡɔ̃n], AS: [vagõn], zjawiska fonetyczne: nazal. ​
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kolej. pojazd szynowy, zazwyczaj bez własnego napędu, przeznaczony do przewozu pasażerów lub towarów; zob. też wagon w Wikipedii
(1.2) techn. kryty pojazd kolejki linowej
(1.3) slang. opakowanie zbiorcze czegoś, np. zgrzewka piwa, karton papierosów (200 sztuk = 10 paczek)
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Bagaże te i niepomierna tusza utrudniały jej dźwignięcie się na wysoki stopień wagonu[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) wagon pasażerski / sypialny / towarowy / pocztowy / techniczny / barowy / motorowy / silnikowy / sterowniczy / rozrządczy • wsiąść / wsiadać do wagonu • wysiąść / wysiadać z wagonu • być w wagonie • przechodzić przez wagon • zmienić / zmieniać wagon • załadować / załadowywać / wyładować / wyładowywać wagon
(1.2) wsiąść / wsiadać do wagonu • wysiąść / wysiadać z wagonu • być w wagonie
(1.3) wagon piwa / papierosów • kupić / kupować / wziąć wagon
synonimy:
(1.2) gondola
antonimy:
(1.1) lokomotywa
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) kuszetka, wars
(1.3) zgrzewka, karton
holonimy:
(1.1) pociąg
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wagonówka ż, wagonownia ż
zdrobn. wagonik mrz
przym. wagonowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. wagon < ang. wagon[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ E. Orzeszkowa: W klatce
  2. ↑ Hasło „wagon” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.

wagon (język angielski)

wymowa:
bryt. IPA: /wæɡ.ən/
wymowa amerykańska
wymowa australijska
​
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) wagon towarowy
(1.2) pojazd zaprzęgowy, wóz

przymiotnik

(2.1) wagonowy
(2.2) będący abstynentem

czasownik nieprzechodni

(3.1) przewozić coś wagonem
odmiana:
(1) lp wagon; lm wagons
(3) wagon, wagoned, wagoned, wagons, wagoning
przykłady:
(1.1) This wagon is used to carry bulky freights. → Ten wagon służy do przewożenia dużych ładunków.
(1.2) First settlers in America used wagons to carry their goods. → Pierwsi osadnicy w Ameryce używali wozów do przewożenia swoich dóbr.
(2.1) A group of such wagons was called a wagon train. → Grupa takich powozów była nazywana orszakiem wagonowym.
składnia:
kolokacje:
(2.2) on the wagon → będący abstynentem • off the wagon → już niebędący abstynentem
synonimy:
(1.1) car
(3.1) transport, carry
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. waggon
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1) niderl. wagen, por. way; źródłosłów dla pol. wagon[1]
uwagi:
również forma waggon
źródła:
  1. ↑ Hasło „wagon” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.

wagon (język francuski)

wymowa:
IPA: [va.ɡɔ̃] ​
​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) wagon towarowy; wagon[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) wagon-citerne • wagon-lit • wagon-restaurant • wagon-salon
synonimy:
(1.1) voiture
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wagonnet
związki frazeologiczne:
etymologia:
źródłosłów dla pol. wagon[2]
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Anna Jedlińska, Ludwik Szwykowski, Jerzy Tomalak, Kieszonkowy słownik francusko-polski, polsko-francuski, Wiedza Powszechna, Warszawa 2004, ISBN 83-214-0938-5.
  2. ↑ Hasło „wagon” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.

wagon (interlingua)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) wagon
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.