wagonik (język polski)
wagonik (1.1)
wagoniki (1.2)
wagonik (1.3)
- wymowa:
- IPA: [vaˈɡɔ̃ɲik], AS: [vagõńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) zdrobn. od: wagon
- (1.2) mały wagon, np. miniatura lub zabawka
- (1.3) gondola kolejki linowej
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wagonik wagoniki dopełniacz wagonika wagoników celownik wagonikowi wagonikom biernik wagonik wagoniki narzędnik wagonikiem wagonikami miejscownik wagoniku wagonikach wołacz wagoniku wagoniki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wagonówka ż, wagon m, wagonownia ż
- przym. wagonowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: wagon
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.