biel (język polski)

wszędzie biel (1.1)
kobiety w bieli (1.2)
biel (1.3) cynkowa
biel (1.4) i twardziel
biel (1.5)
biel (1.6)
wymowa:
IPA: [bʲjɛl], AS: [bʹi ̯el], zjawiska fonetyczne: zmięk.i  j ,
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) biały kolor; zob. też biel w Wikipedii
(1.2) biały ubiór
(1.3) biały pigment (barwnik) używany do wyrobu farb
(1.4) zewnętrzna część pni drzew, przewodząca wodę
(1.5) st.pol. biała mąka[1]
(1.6) st.pol. żyto
(1.7) st.pol. zboże

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) reg. częściowo bagienne, stojące rozlewisko wodne na terenach nizinnych[2]
(2.2) daw. kosmet. bielący puder nakładany na twarz[2]

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub żeński

(3.1) bot. zewnętrzna warstwa drewna w pniach i gałęziach, zawierająca żywe komórki i przewodząca wodę; zob. też drewno bielaste w Wikipedii

czasownik, forma fleksyjna

(4.1) 2. os. lp rozk. od: bielić
odmiana:
(1.1-3)
(2.1-2) blm,
przykłady:
(1.1) Na niebie rysowała się tu i ówdzie czysta biel delikatnych obłoczków.
(1.2) Dobrze jej w bielito odmładza.
(1.3) Naszkicowałam główne formy mieszanką błękitu z bielą cynkową rozcieńczoną terpentyną.
(2.1) Nowe znowu obrazy życia roztaczają się około leśnych strumieni, źródeł, moczarów i bieli. (…) O świcie latem ruch i życie zaczyna się po bielach[4].
(2.2) Gruba warstwa bielu czyniła z jej twarzy niemal maskę.
(3.1) Kołatek domowy żeruje w bielu.
składnia:
kolokacje:
(1.1) czysta / nieskazitelna biel
(1.2) chodzić w bieli • nosić biel
(1.3) biel cynkowa / ołowiana / tytanowa / barowa
synonimy:
(1.4) drewno bielaste
(2.1) jeziorzysko
(2.2) bielidło
antonimy:
(1.1) czerń
(1.2) czerń
(1.3) czerń
(1.4) twardziel, drewno twardzielowe
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
zob. biały
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. biały[5]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 135.
  2. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „biel” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Wołacz w: koalar, Formy potencjalne.
  4. A. Dygasiński, Wybór nowel, Warszawa 1954, s. 54.
  5. Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 20.

biel (język istriocki)

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) piękny
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz istriocki, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.