nieskazitelny (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) bez skazy, bez zanieczyszczeń

(1.2) niemający żadnej skazy moralnej^[1]

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	nieskazitelny		nieskazitelna	nieskazitelne	nieskazitelni	nieskazitelne
dopełniacz	nieskazitelnego		nieskazitelnej	nieskazitelnego	nieskazitelnych
celownik	nieskazitelnemu		nieskazitelnej	nieskazitelnemu	nieskazitelnym
biernik	nieskazitelnego	nieskazitelny	nieskazitelną	nieskazitelne	nieskazitelnych	nieskazitelne
narzędnik	nieskazitelnym		nieskazitelną	nieskazitelnym	nieskazitelnymi
miejscownik	nieskazitelnym		nieskazitelnej	nieskazitelnym	nieskazitelnych
wołacz	nieskazitelny		nieskazitelna	nieskazitelne	nieskazitelni	nieskazitelne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.2) Na listę radców prawnych może być wpisany ten, kto jest nieskazitelnego charakteru i swym dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu radcy prawnego^[2].

składnia:

kolokacje:

(1.1) nieskazitelna biel / dykcja / angielszczyzna / polszczyzna / uroda • nieskazitelne maniery

(1.2) nieskazitelny charakter

synonimy:

(1.1) niepokalany, nieposzlakowany, nieskażony, nieskalany

(1.2) uczciwy, niepokalany, nieposzlakowany, nieskażony, nieskalany, porządny, prawy, przezacny, przyzwoity, zacny

antonimy:

(1.1) brudny, poplamiony, skażony, zanieczyszczony

(1.2) niemoralny, splamiony, wulgarny, zepsuty

hiperonimy:

(1.1) doskonały

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nieskazitelność ż

przysł. nieskazitelnie, nieskazitelność

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) pristine, flawless, impeccable, unblemished, unspotted, unsullied, untarnished; (1.2) immaculate, irreproachable, stainless, unblemished, unspotted, unsullied, squeaky clean
• włoski: (1.2) illibato, immacolato, impeccabile, pristino

źródła: