barwnik (język polski)
barwniki (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈbarvʲɲik], AS: [barvʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) substancja służąca do barwienia innych rzeczy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik barwnik barwniki dopełniacz barwnika barwników celownik barwnikowi barwnikom biernik barwnik barwniki narzędnik barwnikiem barwnikami miejscownik barwniku barwnikach wołacz barwniku barwniki - przykłady:
- (1.1) Ten sok zawiera sztuczne barwniki.
- (1.1) Jest to gotowa do kładzenia masa szpachlowa, do której dodaje się barwniki w płynie. Kładzie się kilka kolejnych warstw w różnych kolorach, a na końcu blichuje się i szlifuje – aż do uzyskania efektu marmuru[1].
- składnia:
- (1.1) barwnik do + D.
- kolokacje:
- (1.1) barwnik akrydynowy / naturalny / sztuczny • barwnik spożywczy • barwnik do tkanin / skóry / drewna
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. barwienie n, wybarwienie n, wybarwianie n, odbarwiacz m, zabarwienie n, barwiarstwo n, barwiarka ż, zabarwianie n, barwa ż, barwność ż
- czas. barwić ndk., wybarwić dk., wybarwiać ndk., odbarwiać ndk., odbarwić dk., zabarwić dk., zabarwiać ndk.
- przym. barwny, barwnikowy
- przysł. barwnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) por. pigment • farba • koloryzator
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) bojë ż
- angielski: (1.1) dye
- arabski: (1.1) صباغ, صبغة, صبغ
- białoruski: (1.1) фарбавальнік m
- bułgarski: (1.1) багрило n (bagrilo)
- chiński standardowy: (1.1) 颜料 (yánliào)
- chorwacki: (1.1) bojilo n
- czeski: (1.1) barvivo n
- duński: (1.1) farvestof n
- esperanto: (1.1) tinkturo, kolorilo
- estoński: (1.1) värv
- fiński: (1.1) väriaine
- francuski: (1.1) colorant m, teinture ż
- hebrajski: (1.1) צבען m (tsiv׳an)
- hiszpański: (1.1) colorante m, tinte m
- indonezyjski: (1.1) pewarna, zat warna
- japoński: (1.1) 染料
- kaszubski: (1.1) farbnik m
- kataloński: (1.1) colorant m
- kazachski: (1.1) бояғыш
- koreański: (1.1) 염색제
- litewski: (1.1) dažai m lm
- łotewski: (1.1) krāsviela ż
- niderlandzki: (1.1) kleurstof ż/m, verfstof ż/m
- niemiecki: (1.1) Farbstoff m, Färbemittel n
- norweski (bokmål): (1.1) fargestoff n
- norweski (nynorsk): (1.1) fargestoff n
- norweski (riksmål): (1.1) fargestoff n
- nowogrecki: (1.1) βαφή ż (vafí)
- portugalski: (1.1) corante m, tintura ż
- rosyjski: (1.1) краситель m, колер m
- rumuński: (1.1) colorant m
- sanskryt: (1.1) वर्णिका ż (varṇikā)
- serbski: (1.1) бојило (bojilo) n
- słowacki: (1.1) farbivo n
- słoweński: (1.1) barvilo n
- starogrecki: (1.1) βαφή ż (baphḗ)
- szwedzki: (1.1) färgämne n
- turecki: (1.1) boya
- ukraiński: (1.1) барвник m (barwnik)
- węgierski: (1.1) festék
- wietnamski: (1.1) phẩm, thuốc nhuộm
- włoski: (1.1) colorante ż
- źródła:
- ↑ Kamińska - Bartocha Ludmiła, Trybuna Śląska, 29/01/2003, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.