barwa (język polski)
- wymowa:
- , IPA: [ˈbarva], AS: [barva]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) fiz. cecha przedmiotu, określająca, część pasma widzialnego światła jest odbijana przez przedmiot; zob. też barwa w Wikipedii
- (1.2) muz. charakterystyczne brzmienie, dzięki któremu można rozpoznać źródło tego dźwięku pośród innych
- (1.3) barwy: rumieniec
- (1.4) st.pol. róż do twarzy
- (1.5) st.pol. liberia
- (1.6) st.pol. pozór
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik barwa barwy dopełniacz barwy barw celownik barwie barwom biernik barwę barwy narzędnik barwą barwami miejscownik barwie barwach wołacz barwo barwy - przykłady:
- (1.1) Niebo ma niebieską barwę.
- (1.3) Zosia na myśl o Zbigniewie od razu nabrała barw.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) coś ma niebieską/czerwoną/… barwę = coś jest niebieskie/czerwone • barwy dopełniające się • barwy naturalne • barwy interferencyjne • barwa lokalna • barwa nasycona • barwa ochronna
- (1.2) nabrać barw • stracić barwy
- synonimy:
- (1.1) kolor
- (1.2) tembr
- (1.3) rumieniec, wypieki, kolor
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. barwność ż, barwistość ż, barwnik m, barwiarstwo n, barwiarz m, barwiarka ż, barwidło n, barwinek m, barwienie n, zabarwianie n, zabarwienie n
- czas. odbarwiać, barwić ndk., zabarwiać ndk., zabarwić dk.
- przym. barwny, barwisty, barwnikowy
- przysł. barwnie
- związki frazeologiczne:
- ciepłe barwy • gorące barwy • zimne barwy/chłodne barwy • jaśnieć barwami • malować w jasnych barwach/przedstawiać w jasnych barwach/widzieć w jasnych barwach • malować w jaskrawych barwach/przedstawiać w jaskrawych barwach/kreślić w jaskrawych barwach
- etymologia:
- czes. barva[1] < śwn. varwe[2] (> niem. Farbe)[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1,3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kolor
- hiszpański: (1.2) tonalidad ż, timbre m, tono m
- rosyjski: (1.2) тембр m
- ukraiński: (1.1) барва ż
- wilamowski: fuörw ż, fiörf ż
- źródła:
- ↑ Hasło „barwa” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
- ↑ Hasło „barwa” w: Izabela Malmor, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Szkolne PWN ParkEdukacja, Warszawa-Bielsko-Biała 2009, ISBN 978-83-262-0146-2.
- ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 31.
barwa (język dolnołużycki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.