pozór (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpɔzur], AS: [pozur]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) to, co jest widoczne na zewnątrz, nierzadko udane

(1.2) gw. (Śląsk Cieszyński i Górny Śląsk) uwaga^[1][2]

(1.3) st.pol. wygląd

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pozór	pozory
dopełniacz	pozoru	pozorów
celownik	pozorowi	pozorom
biernik	pozór	pozory
narzędnik	pozorem	pozorami
miejscownik	pozorze	pozorach
wołacz	pozorze	pozory

przykłady:

(1.1) Kaśka wydaje się być radosna, ale to tylko pozory. Śmierć przyjaciela bardzo ją przybiła.

(1.2) Dej se pozór. → Uważaj.

składnia:

kolokacje:

(1.1) zachowywać pozory • na pozór • z pozoru • pod pozorem

synonimy:

(1.1) symulacja, udawanie, płaszczyk, pretekst, mina

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pozornik mzw, pozorność ż, pozoracja ż, pozoranctwo n, pozorant m, pozorantka ż, pozorowanie n, upozorowanie n

czas. pozorować ndk., upozorować dk.

przym. pozorny, pozoracyjny

przysł. pozornie, pozoracyjnie

związki frazeologiczne:

pozory mylą • ratować pozory • stwarzać pozory • gra pozorów • pod żadnym pozorem

etymologia:

(1.2) kalka językowa z czeskiego pozor

uwagi:

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: uwaga

• angielski: (1.1) appearance
• białoruski: (1.1) бачнасць ż
• esperanto: (1.1) ŝajno
• hiszpański: (1.1) apariencia ż
• interlingua: (1.1) apparentia
• niemiecki: (1.1) Anschein m
• rosyjski: (1.1) видимость ż
• szwedzki: (1.1) sken n

źródła: