stracić (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈstraʨ̑iʨ̑], AS: [straćić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. tracić)

(1.1) aspekt dokonany od: tracić
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Religia jednak straciła wpływ na przodujące umysły z chwilą, gdy dociekanie prawdy istnienia wzięła na siebie filozofia[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) stracić wzrok
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. stracenie n, strata ż, tracenie n, straceniec mos, bezstratność ż
czas. tracić
przym. stracony, stratny
przysł. stratnie
związki frazeologiczne:
stracić głowęstracić rezonstracić rozumstracić twarz • lepiej jest swoje stracić niż cudze niesłusznie zyskać
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: tracić
źródła:
  1. Czesław Miłosz, Legendy nowoczesności : eseje okupacyjne, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.